Het is nu vrijdag avond, mijn eerste week in Uganda zit er al bijna op. Deze al super snel gegaan en het voelt het alsof ik hier al weken ben. Ik vond het na een paar dagen in de luxe omgeving wel weer genoeg en was blij toen ik donderdag naar m'n nieuwe 'thuis' zou gaan. Toch heb ik er erg van genoten even niks aan m'n hoofd te hebben, lekker te relaxen en acclimatiseren met drie andere studenten uit Nederland, mij hoor je niet klagen! Zondag en maandag zijn we zelf op onderzoek in de omgeving gegaan, eerst te voet, vervolgens met de bus en ik met de boda boda. Ik snap af en toe nog steeds niet waarom ik nooit een scooter heb gehad, wat is dat heerlijk! (Waarschijnlijk omdat ik er in Nederland het nut niet van in zag). Anyway, ik heb kennis gemaakt met de drukste straten van Kampala, zoiets heb ik nog niet eerder gezien in mijn leven. Ondanks dat voelt het voor mij dood normaal om hier te zijn en heb ik nog maar weinig van dingen echt opgekeken. Een ding waarvan ik wel echt op kijk, zijn de grote ooievaars en andere grote vogels, die midden in de stad rond vliegen en in de bomen zitten alsof het hun stad is. En het zien van baby's, ik schat 1,5 jaar, aan de kant van de weg te zitten met hun handje omhoog voor geld, daar ben ik ook wel van geschrokken. Woensdag heb ik een citytour gehad, 4 uur lang rond lopen (en af en toe rijden en eten) door de stad. Hier ben ik achteraf erg blij mee, ik ken nu een aantal belangrijke plekken en herken daarom al belangrijke straten en gebouwen. Kampala is echt een grote stad, het voelt voor mij tien keer zo groot als New York. Waarschijnlijk omdat ze hier geen metro hebben en het landschap erg heuvelachtig is: als je bovenop een heuvel bent kijk je zo over een deel van de stad uit, wetende dat achter de volgende heuvel weer net zoveel stad zal zijn. Woensdag heb ik kennis gemaakt met de oprichtster en coördinator van Eye4Africa en donderdag ochtend (middag dus) werd ik opgehaald door de begeleiders van de organisatie waar ik de rest van de dagen zal gaan werken. Donderdag was een erg leuke dag. Eerst heb ik kennis gemaakt met het guesthouse waar ik ga 'wonen'. Erg leuk dat mijn 2 begeleiders hier ook wonen en we samen eten. De ene (Edmund) is de oprichter van de organisatie (Xavier Project) en komt uit Engeland, woont inmiddels al heel wat jaren in Uganda en in Kenya. De organisatie is namelijk zowel in Kenya als in Uganda. In november zal hij ook een maand naar Kenya vertrekken. Gister heeft hij verteld dat hij al plannen heeft voor mij dat ik een weekje naar Kenya zal gaan in november om daar de organisatie te zien en mensen te begeleiden. Dit heeft hij vandaag bevestigd met allerlei plannen en datums toen ik erom vroeg (YESS!!!). Oftewel... Ik ga (waarschijnlijk, het blijft natuurlijk Afrika) naar Kenya!! Mijn andere huisgenoot (Edgar) is half Congolees, half Ugandees als ik het goed onthouden heb. Hij zal mij uiteindelijk beoordelen en ik zal met beide gaan werken. beide zijn erg spraakzaam en gezellig. Daarnaast woont hier een meisje die kookt en schoonmaakt, dat is hier heel normaal. Er is een bad, geen douche, het word dus telkens een erg interessante liggende douche. Gister waren we nog wat gaan drinken in een bar tegenover ons huis, toen heb ik kennis gemaakt met de stroomuitval, die vandaag om precies dezelfde tijd weer uitviel en tot nu toe niet meer aan is gegaan. Ben ik blij met mijn zaklamp en dat mijn laptop was opgeladen! Vandaag is een erg vermoeide dag voor mij geweest en leerzaam en leuk. De afgelopen dagen ben ik al overladen met informatie en heb me de afgelopen maanden al zoveel mogelijk verdiept in de organisatie, andere organisaties, vluchtelingen, Uganda en alle omringende landen. Daar ben ik erg blij mee, anders duurt het veel langer voordat ik daadwerkelijk weet hoe het werk hier in elkaar steekt, waar ze het nu over hebben en waar ik bijvoorbeeld op moet letten. Vanmorgen heb ik de eerste meeting bijgewoond van 5 organisaties die hier in Kampala met refugees werken. Deze heeft 3 uur geduurd waarbij ik uiteraard maar weinig in kon brengen (en wat natuurlijk ook niet hoefde). Er waren zo'n 12 man en ik heb meteen veel gezien, gehoord en geleerd over hun samenwerking onderling en bijvoorbeeld hun verhouding met de UNHDR. Ondanks dat ik op het laatst erg moeite had mijn ogen open te houden ben ik erg blij met deze ochtend waarbij ik meteen een goed begin van een netwerk heb doordat ik nu al deze directeuren en medewerkers heb leren kennen en zij mij. Na het middag eten ben ik met Edgar en Alex de stad in gegaan om op zoek te gaan naar internet. Ik heb kennis gemaakt met een echte Ugandese regenbui waarbij alles wat overdekt is in tien seconden vol staat (of zit) met mensen. We gingen terug met de boda boda, waar ik al helemaal fan van ben, maar wel afgeraden wordt door Eye4Africa behalve in noodgevallen. Uiteraard was het vandaag een noodgeval, want we waren laat voor de volgende vergadering. Het was de eerste keer dat ik me afvroeg of ik heel op bestemming aan zou komen aangezien de bestuurder met volle vaart over een heuvel ging waar het zand inmiddels was veranderd in rode modder stromen. Zoals jullie lezen leef ik nog maar natuurlijk zal ik beloven dat ik voorzichtig ben (don't worry mama). Om 4 uur begon de volgende vergadering waarbij alle medewerkers van Xavier Project waren en we besproken hebben wat onder anderen ik maar ook alle anderen zich de komende tijd mee bezig houden. Ik heb voor mijn gevoel al een waslijst aan dingen die ik mag gaan doen en waar ik me mee bezig ga houden. Daarnaast hebben een aantal al aangeboden dat ik hun kan helpen met allerlei erg leuke zaken voor het geval ik even niks te doen heb dus volgens mij ga ik mij hier niet vervelen. In het volgende verhaal dat ik zal schrijven zal ik wat meer vertellen over de inhoud hiervan. Voor nu kan ik jullie nog mededelen dat ik malaria tabletten heb gekocht. 30 pillen voor 3000 Ugandese shilling, dit is omgerekend ongeveer 1 euro, in plaats van 350 euro voor 2 maanden van de apotheek in Nederland. Wat ben ik toch weer blij. Ik had inmiddels al een aantal gebergten op mijn benen en de muggen trek ik op een of andere manier nogal aan. Ik besloot liever geen malaria te krijgen dus ben ik nu blij met m'n groene pillen. Ik ga nu een eind breien aan m'n verhaal, ik kan nog uren door schrijven over koeien en kalveren maar ik wil natuurlijk graag dat jullie ook het eind bereiken! Liefs uit Uganda!!